bryknąć

Polish

Etymology

From brykać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbrɨk.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɨknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: bryk‧nąć

Verb

bryknąć pf (imperfective brykać)

  1. (intransitive, colloquial) to caper, to cavort, to gambol, to frolic, to prance, to romp
    Synonyms: poharcować, pohasać
  2. (intransitive, colloquial) to flee, to run away
    Synonym: uciec

Conjugation
Conjugation of bryknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bryknąć
future tense 1st bryknę brykniemy
2nd brykniesz brykniecie
3rd bryknie brykną
impersonal bryknie się
past tense 1st bryknąłem bryknęłam bryknęliśmy bryknęłyśmy
2nd bryknąłeś bryknęłaś bryknęliście bryknęłyście
3rd bryknął bryknęła bryknęło bryknęli bryknęły
impersonal bryknięto
conditional 1st bryknąłbym bryknęłabym bryknęlibyśmy bryknęłybyśmy
2nd bryknąłbyś bryknęłabyś bryknęlibyście bryknęłybyście
3rd bryknąłby bryknęłaby bryknęłoby bryknęliby bryknęłyby
impersonal bryknięto by
imperative 1st niech bryknę bryknijmy
2nd bryknij bryknijcie
3rd niech bryknie niech brykną
anterior adverbial participle bryknąwszy
verbal noun bryknięcie

Further reading
  • bryknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bryknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.