brzdąc

Polish

Etymology

Back-formation from brzdać.

Pronunciation
  • IPA(key): /bʐdɔnt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnt͡s
  • Syllabification: brzdąc

Noun

brzdąc m pers

  1. (colloquial, endearing) nipper, tot (small child)
    Synonyms: see Thesaurus:dziecko

Declension
Declension of brzdąc
singular plural
nominative brzdąc brzdące
genitive brzdąca brzdąców
dative brzdącowi brzdącom
accusative brzdąca brzdące
instrumental brzdącem brzdącami
locative brzdącu brzdącach
vocative brzdącu brzdące

Further reading
  • brzdąc in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • brzdąc in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.