bzyczeć

Polish

Etymology

From bzyk +‎ -eć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbzɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: bzy‧czeć

Verb

bzyczeć impf

  1. (intransitive) to buzz (to make a low, continuous, humming or sibilant sound, like that made by bees with their wings)

Conjugation
Conjugation of bzyczeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bzyczeć
present tense 1st bzyczę bzyczymy
2nd bzyczysz bzyczycie
3rd bzyczy bzyczą
impersonal bzyczy się
past tense 1st bzyczałem bzyczałam bzyczeliśmy bzyczałyśmy
2nd bzyczałeś bzyczałaś bzyczeliście bzyczałyście
3rd bzyczał bzyczała bzyczało bzyczeli bzyczały
impersonal bzyczano
future tense 1st będę bzyczał,
będę bzyczeć
 będę bzyczała,
będę bzyczeć
 będziemy bzyczeli,
będziemy bzyczeć
 będziemy bzyczały,
będziemy bzyczeć
2nd będziesz bzyczał,
będziesz bzyczeć
 będziesz bzyczała,
będziesz bzyczeć
 będziecie bzyczeli,
będziecie bzyczeć
 będziecie bzyczały,
będziecie bzyczeć
3rd będzie bzyczał,
będzie bzyczeć
 będzie bzyczała,
będzie bzyczeć
 będzie bzyczało,
będzie bzyczeć
 będą bzyczeli,
będą bzyczeć
 będą bzyczały,
będą bzyczeć
impersonal będzie bzyczeć się
conditional 1st bzyczałbym bzyczałabym bzyczelibyśmy bzyczałybyśmy
2nd bzyczałbyś bzyczałabyś bzyczelibyście bzyczałybyście
3rd bzyczałby bzyczałaby bzyczałoby bzyczeliby bzyczałyby
impersonal bzyczano by
imperative 1st niech bzyczę bzyczmy
2nd bzycz bzyczcie
3rd niech bzyczy niech bzyczą
active adjectival participle bzyczący bzycząca bzyczące bzyczący bzyczące
contemporary adverbial participle bzycząc
verbal noun bzyczenie
adjective
  • bzykliwy
adverb
  • bzykliwie
nouns
verbs

Further reading
  • bzyczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bzyczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.