ciapać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ɕa.pat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -apat͡ɕ
  • Syllabification: cia‧pać

Etymology 1

Onomatopoeic. Compare Russian ча́пать (čápatʹ).

Verb

ciapać impf

  1. (intransitive, colloquial) to plod, to trudge
    Synonyms: ciamkać, człapać
  2. (reflexive, colloquial) to slop, to squelch
    Synonyms: ciapciać się, ciaprać się, paciać się
Conjugation
Conjugation of ciapać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ciapać
present tense 1st ciapię ciapiemy
2nd ciapiesz ciapiecie
3rd ciapie ciapią
impersonal ciapie się
past tense 1st ciapałem ciapałam ciapaliśmy ciapałyśmy
2nd ciapałeś ciapałaś ciapaliście ciapałyście
3rd ciapał ciapała ciapało ciapali ciapały
impersonal ciapano
future tense 1st będę ciapał,
będę ciapać
 będę ciapała,
będę ciapać
 będziemy ciapali,
będziemy ciapać
 będziemy ciapały,
będziemy ciapać
2nd będziesz ciapał,
będziesz ciapać
 będziesz ciapała,
będziesz ciapać
 będziecie ciapali,
będziecie ciapać
 będziecie ciapały,
będziecie ciapać
3rd będzie ciapał,
będzie ciapać
 będzie ciapała,
będzie ciapać
 będzie ciapało,
będzie ciapać
 będą ciapali,
będą ciapać
 będą ciapały,
będą ciapać
impersonal będzie ciapać się
conditional 1st ciapałbym ciapałabym ciapalibyśmy ciapałybyśmy
2nd ciapałbyś ciapałabyś ciapalibyście ciapałybyście
3rd ciapałby ciapałaby ciapałoby ciapaliby ciapałyby
impersonal ciapano by
imperative 1st niech ciapię ciapmy
2nd ciap ciapcie
3rd niech ciapie niech ciapią
active adjectival participle ciapiący ciapiąca ciapiące ciapiący ciapiące
contemporary adverbial participle ciapiąc
verbal noun ciapanie
Derived terms
adjective
  • ciapowaty
nouns

Etymology 2

From Proto-Slavic *tępati, via Czech, Slovak or East Slavic.

Verb

ciapać impf (perfective ciapnąć)

  1. (transitive, colloquial) to hit with a sharp tool
    Synonym: dziabać
  2. (transitive, colloquial) to bite
    Synonyms: dziabać, kąsać
  3. (transitive, colloquial) to nibble
    Synonym: dziabać
Conjugation
Conjugation of ciapać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ciapać
present tense 1st ciapię ciapiemy
2nd ciapiesz ciapiecie
3rd ciapie ciapią
impersonal ciapie się
past tense 1st ciapałem ciapałam ciapaliśmy ciapałyśmy
2nd ciapałeś ciapałaś ciapaliście ciapałyście
3rd ciapał ciapała ciapało ciapali ciapały
impersonal ciapano
future tense 1st będę ciapał,
będę ciapać
 będę ciapała,
będę ciapać
 będziemy ciapali,
będziemy ciapać
 będziemy ciapały,
będziemy ciapać
2nd będziesz ciapał,
będziesz ciapać
 będziesz ciapała,
będziesz ciapać
 będziecie ciapali,
będziecie ciapać
 będziecie ciapały,
będziecie ciapać
3rd będzie ciapał,
będzie ciapać
 będzie ciapała,
będzie ciapać
 będzie ciapało,
będzie ciapać
 będą ciapali,
będą ciapać
 będą ciapały,
będą ciapać
impersonal będzie ciapać się
conditional 1st ciapałbym ciapałabym ciapalibyśmy ciapałybyśmy
2nd ciapałbyś ciapałabyś ciapalibyście ciapałybyście
3rd ciapałby ciapałaby ciapałoby ciapaliby ciapałyby
impersonal ciapano by
imperative 1st niech ciapię ciapmy
2nd ciap ciapcie
3rd niech ciapie niech ciapią
active adjectival participle ciapiący ciapiąca ciapiące ciapiący ciapiące
passive adjectival participle ciapany ciapana ciapane ciapani ciapane
contemporary adverbial participle ciapiąc
verbal noun ciapanie

Further reading
  • ciapać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ciapać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.