corniculatus
Latin
Etymology
From corniculum + -ātus, from a diminutive of cornū (“horn”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kor.ni.kuˈlaː.tus/, [kɔrnɪkʊˈɫ̪äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /kor.ni.kuˈla.tus/, [kornikuˈläːt̪us]
Adjective
corniculātus (feminine corniculāta, neuter corniculātum); first/second-declension adjective
- horn-shaped
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | corniculātus | corniculāta | corniculātum | corniculātī | corniculātae | corniculāta | |
| Genitive | corniculātī | corniculātae | corniculātī | corniculātōrum | corniculātārum | corniculātōrum | |
| Dative | corniculātō | corniculātō | corniculātīs | ||||
| Accusative | corniculātum | corniculātam | corniculātum | corniculātōs | corniculātās | corniculāta | |
| Ablative | corniculātō | corniculātā | corniculātō | corniculātīs | |||
| Vocative | corniculāte | corniculāta | corniculātum | corniculātī | corniculātae | corniculāta | |
Synonyms
Related terms
Descendants
- English: corniculate
References
- “corniculatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- corniculatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.