czaruś

Polish

Etymology

From czar (“charm”) +‎ -uś (person suffix).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ʂa.ruɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aruɕ
  • Syllabification: cza‧ruś

Noun

czaruś m pers

  1. (colloquial) charmer (a young guy capable of charming girls)

Declension
Declension of czaruś
singular plural
nominative czaruś czarusie
genitive czarusia czarusiów/czarusi
dative czarusiowi czarusiom
accusative czarusia czarusiów/czarusi
instrumental czarusiem czarusiami
locative czarusiu czarusiach
vocative czarusiu czarusie

Further reading
  • czaruś in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • czaruś in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.