czasnik

Kashubian

Etymology

From czas +‎ -nik. Compare Polish czasownik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ʃas.ɲik/
  • Hyphenation: czas‧nik
  • Rhymes: -asɲik

Noun

czasnik m inan

  1. (grammar) verb
    Czasnik to jednô z nôwôżnieszëch dzél mòwë. ― The verb is one of the most important parts of speech.

Declension
Declension of czasnik
singular plural
nominative czasnik czasnikë
genitive czasnika czasników
dative czasniku czasnikom
accusative czasnik czasnikë
instrumental czasnikã czasnikami
locative czasniku czasnikach
vocative czasniku czasnikë

Further reading
  • Eùgeniusz Gòłąbk (2011), “czasownik”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.