czasownik

Polish

Etymology

From czasowy +‎ -nik. Calque of German Zeitwort.

Pronunciation
  • IPA(key): /t͡ʂaˈsɔv.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: cza‧sow‧nik

Noun

czasownik m inan

  1. (grammar) verb (a grammatical category of words that indicate an action, event or a state)
  2. (archaic, rare) chronicle

Declension
Declension of czasownik
singular plural
nominative czasownik czasowniki
genitive czasownika czasowników
dative czasownikowi czasownikom
accusative czasownik czasowniki
instrumental czasownikiem czasownikami
locative czasowniku czasownikach
vocative czasowniku czasowniki

Noun

czasownik m pers

  1. (obsolete) foreteller (one who foretells the future)

Declension
Declension of czasownik
singular plural
nominative czasownik czasownicy
genitive czasownika czasowników
dative czasownikowi czasownikom
accusative czasownika czasowników
instrumental czasownikiem czasownikami
locative czasowniku czasownikach
vocative czasowniku czasownicy

Further reading
  • czasownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • czasownik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.