czynnik

Polish

Etymology

From czynić +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ʂɨn.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨnɲik
  • Syllabification: czyn‧nik

Noun

czynnik m inan

  1. agent (active power, cause, or substance)
  2. (mathematics) factor
    czynnik pierwszy ― prime factor

Declension
Declension of czynnik
singular plural
nominative czynnik czynniki
genitive czynnika czynników
dative czynnikowi czynnikom
accusative czynnik czynniki
instrumental czynnikiem czynnikami
locative czynniku czynnikach
vocative czynniku czynniki

Further reading
  • czynnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • czynnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.