dźgać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *žьgati, from Proto-Balto-Slavic *degtéi, from Proto-Indo-European *dʰégʷʰeti.

Pronunciation
  • IPA(key): /d͡ʑɡat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡ɕ
  • Syllabification: dźgać

Verb

dźgać impf (perfective dźgnąć)

  1. (transitive) to stab, to jab, to prod
  2. (reflexive, colloquial) to stab oneself

Conjugation
Conjugation of dźgać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dźgać
present tense 1st dźgam dźgamy
2nd dźgasz dźgacie
3rd dźga dźgają
impersonal dźga się
past tense 1st dźgałem dźgałam dźgaliśmy dźgałyśmy
2nd dźgałeś dźgałaś dźgaliście dźgałyście
3rd dźgał dźgała dźgało dźgali dźgały
impersonal dźgano
future tense 1st będę dźgał,
będę dźgać
 będę dźgała,
będę dźgać
 będziemy dźgali,
będziemy dźgać
 będziemy dźgały,
będziemy dźgać
2nd będziesz dźgał,
będziesz dźgać
 będziesz dźgała,
będziesz dźgać
 będziecie dźgali,
będziecie dźgać
 będziecie dźgały,
będziecie dźgać
3rd będzie dźgał,
będzie dźgać
 będzie dźgała,
będzie dźgać
 będzie dźgało,
będzie dźgać
 będą dźgali,
będą dźgać
 będą dźgały,
będą dźgać
impersonal będzie dźgać się
conditional 1st dźgałbym dźgałabym dźgalibyśmy dźgałybyśmy
2nd dźgałbyś dźgałabyś dźgalibyście dźgałybyście
3rd dźgałby dźgałaby dźgałoby dźgaliby dźgałyby
impersonal dźgano by
imperative 1st niech dźgam dźgajmy
2nd dźgaj dźgajcie
3rd niech dźga niech dźgają
active adjectival participle dźgający dźgająca dźgające dźgający dźgające
passive adjectival participle dźgany dźgana dźgane dźgani dźgane
contemporary adverbial participle dźgając
verbal noun dźganie
noun
verbs

Further reading
  • dźgać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dźgać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.