dźgnąć

Polish

Etymology

From dźgać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /d͡ʑɡnɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: dźgnąć

Verb

dźgnąć pf (imperfective dźgać)

  1. (transitive) to stab, to jab, to prod
  2. (reflexive, colloquial) to stab oneself

Conjugation
Conjugation of dźgnąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dźgnąć
future tense 1st dźgnę dźgniemy
2nd dźgniesz dźgniecie
3rd dźgnie dźgną
impersonal dźgnie się
past tense 1st dźgnąłem dźgnęłam dźgnęliśmy dźgnęłyśmy
2nd dźgnąłeś dźgnęłaś dźgnęliście dźgnęłyście
3rd dźgnął dźgnęła dźgnęło dźgnęli dźgnęły
impersonal dźgnięto
conditional 1st dźgnąłbym dźgnęłabym dźgnęlibyśmy dźgnęłybyśmy
2nd dźgnąłbyś dźgnęłabyś dźgnęlibyście dźgnęłybyście
3rd dźgnąłby dźgnęłaby dźgnęłoby dźgnęliby dźgnęłyby
impersonal dźgnięto by
imperative 1st niech dźgnę dźgnijmy
2nd dźgnij dźgnijcie
3rd niech dźgnie niech dźgną
passive adjectival participle dźgnięty dźgnięta dźgnięte dźgnięci dźgnięte
anterior adverbial participle dźgnąwszy
verbal noun dźgnięcie

Further reading
  • dźgnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dźgnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.