defecatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēfecō.
Participle
dēfecātus m (feminine dēfecāta, neuter dēfecātum); first/second declension
- Alternative form of dēfaecātus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dēfecātus | dēfecāta | dēfecātum | dēfecātī | dēfecātae | dēfecāta | |
| Genitive | dēfecātī | dēfecātae | dēfecātī | dēfecātōrum | dēfecātārum | dēfecātōrum | |
| Dative | dēfecātō | dēfecātae | dēfecātō | dēfecātīs | dēfecātīs | dēfecātīs | |
| Accusative | dēfecātum | dēfecātam | dēfecātum | dēfecātōs | dēfecātās | dēfecāta | |
| Ablative | dēfecātō | dēfecātā | dēfecātō | dēfecātīs | dēfecātīs | dēfecātīs | |
| Vocative | dēfecāte | dēfecāta | dēfecātum | dēfecātī | dēfecātae | dēfecāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.