deila

Icelandic

Etymology

From Old Norse deila, cognate with Old English dǣlan ( > Modern English deal).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈteiːla/
    Rhymes: -eiːla

Verb

deila (weak verb, third-person singular past indicative deildi, supine deilt)

  1. (transitive) to divide, to split
  2. (transitive, mathematics) to divide
  3. (transitive) to share
  4. (intransitive) to argue, to quarrel

Conjugation
deila — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að deila
supine
(sagnbót)		 deilt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 deilandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég deili við deilum present
(nútíð)		 ég deili við deilum
þú deilir þið deilið þú deilir þið deilið
hann, hún, það deilir þeir, þær, þau deila hann, hún, það deili þeir, þær, þau deili
past
(þátíð)		 ég deildi við deildum past
(þátíð)		 ég deildi við deildum
þú deildir þið deilduð þú deildir þið deilduð
hann, hún, það deildi þeir, þær, þau deildu hann, hún, það deildi þeir, þær, þau deildu
imperative
(boðháttur)		 deil (þú) deilið (þið)
Forms with appended personal pronoun
deildu deiliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
deilast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að deilast
supine
(sagnbót)		 deilst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 deilandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég deilist við deilumst present
(nútíð)		 ég deilist við deilumst
þú deilist þið deilist þú deilist þið deilist
hann, hún, það deilist þeir, þær, þau deilast hann, hún, það deilist þeir, þær, þau deilist
past
(þátíð)		 ég deildist við deildumst past
(þátíð)		 ég deildist við deildumst
þú deildist þið deildust þú deildist þið deildust
hann, hún, það deildist þeir, þær, þau deildust hann, hún, það deildist þeir, þær, þau deildust
imperative
(boðháttur)		 deilst (þú) deilist (þið)
Forms with appended personal pronoun
deilstu deilisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
deildur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 deildur deild deilt deildir deildar deild
accusative
(þolfall)		 deildan deilda deilt deilda deildar deild
dative
(þágufall)		 deildum deildri deildu deildum deildum deildum
genitive
(eignarfall)		 deilds deildrar deilds deildra deildra deildra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 deildi deilda deilda deildu deildu deildu
accusative
(þolfall)		 deilda deildu deilda deildu deildu deildu
dative
(þágufall)		 deilda deildu deilda deildu deildu deildu
genitive
(eignarfall)		 deilda deildu deilda deildu deildu deildu

Derived terms
Derived terms

Noun

deila f (genitive singular deilu, no plural)

  1. contention, quarrel, discord

Declension
declension of deila
f-w1 singular
indefinite definite
nominative deila deilan
accusative deilu deiluna
dative deilu deilunni
genitive deilu deilunnar

Old Norse

Etymology

From Proto-Norse ᛞᚨᛚᛁᛞᚢᚾ (dalidun) (3rd plural past indicative), from Proto-Germanic *dailijaną.

Verb

deila (singular past indicative deildi, plural past indicative deildu, past participle deildr)

  1. to divide, split into parts
    sú á, er deilir með jǫtna sonum grund ok með goðum
    that river which parts the giants and the gods
  2. to deal out, apportion, allot
    deildr hlutr
    a share allotted to one
    deila víg með verum
    to deal victory fairly among men
  3. to distinguish, discern
    Synonym: greina
    eptir þat sá sól ok mátti þá deila ættir
    they could then discern the quarters of heaven
    deila liti
    to discern colours
    eigi deilir litr kosti
    colour is no sure test of quality
  4. to busy, occupy oneself with
  5. to be master of, possess
    hug skaltu deila
    thou shalt control thy mind, feelings
  6. (reflexive) to spread, branch off

Conjugation
Conjugation of deila — active (weak class 1)
infinitive deila
present participle deilandi
past participle deildr
indicative present past
1st-person singular deili deilda
2nd-person singular deilir deildir
3rd-person singular deilir deildi
1st-person plural deilum deildum
2nd-person plural deilið deilduð
3rd-person plural deila deildu
subjunctive present past
1st-person singular deila deilda
2nd-person singular deilir deildir
3rd-person singular deili deildi
1st-person plural deilim deildim
2nd-person plural deilið deildið
3rd-person plural deili deildi
imperative present
2nd-person singular deil, deili
1st-person plural deilum
2nd-person plural deilið
Conjugation of deila — mediopassive (weak class 1)
infinitive deilask
present participle deilandisk
past participle deilzk
indicative present past
1st-person singular deilumk deildumk
2nd-person singular deilisk deildisk
3rd-person singular deilisk deildisk
1st-person plural deilumsk deildumsk
2nd-person plural deilizk deilduzk
3rd-person plural deilask deildusk
subjunctive present past
1st-person singular deilumk deildumk
2nd-person singular deilisk deildisk
3rd-person singular deilisk deildisk
1st-person plural deilimsk deildimsk
2nd-person plural deilizk deildizk
3rd-person plural deilisk deildisk
imperative present
2nd-person singular deilsk, deilisk
1st-person plural deilumsk
2nd-person plural deilizk

Descendants
  • Icelandic: deila
  • Faroese: deila
  • Norwegian Bokmål: dele
  • Norwegian Nynorsk: dela
  • Old Swedish: dēla
  • Danish: dele

Noun

deila f (genitive deilu)

  1. disagreement, contest

Declension
  Declension of deila (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative deila deilan deilur deilurnar
accusative deilu deiluna deilur deilurnar
dative deilu deilunni deilum deilunum
genitive deilu deilunnar deilna deilnanna

Descendants

References
  • “deila”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.