dinlilik

Turkish

Etymology

From dinli +‎ -lik.

Pronunciation
  • IPA(key): [dinɫiɫic]
  • Hyphenation: din‧li‧lik

Noun

dinlilik (definite accusative dinliliği, plural dinlilikler)

  1. The state of belonging to a religion.

Declension
Inflection
Nominative dinlilik
Definite accusative dinliliği
Singular Plural
Nominative dinlilik dinlilikler
Definite accusative dinliliği dinlilikleri
Dative dinliliğe dinliliklere
Locative dinlilikte dinliliklerde
Ablative dinlilikten dinliliklerden
Genitive dinliliğin dinliliklerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular dinliliğim dinliliklerim
2nd singular dinliliğin dinliliklerin
3rd singular dinliliği dinlilikleri
1st plural dinliliğimiz dinliliklerimiz
2nd plural dinliliğiniz dinlilikleriniz
3rd plural dinlilikleri dinlilikleri

Antonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.