dożyć

Polish

Etymology

From do- +‎ żyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: do‧żyć

Verb

dożyć pf (imperfective dożywać)

  1. (transitive) to reach a certain age, to live to [+genitive]

Inflection
Conjugation of dożyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dożyć
future tense 1st dożyję dożyjemy
2nd dożyjesz dożyjecie
3rd dożyje dożyją
impersonal dożyje się
past tense 1st dożyłem dożyłam dożyliśmy dożyłyśmy
2nd dożyłeś dożyłaś dożyliście dożyłyście
3rd dożył dożyła dożyło dożyli dożyły
impersonal dożyto
conditional 1st dożyłbym dożyłabym dożylibyśmy dożyłybyśmy
2nd dożyłbyś dożyłabyś dożylibyście dożyłybyście
3rd dożyłby dożyłaby dożyłoby dożyliby dożyłyby
impersonal dożyto by
imperative 1st niech dożyję dożyjmy
2nd dożyj dożyjcie
3rd niech dożyje niech dożyją
passive adjectival participle dożyty dożyta dożyte dożyci dożyte
anterior adverbial participle dożywszy
verbal noun dożycie

Further reading
  • dożyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dożyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.