dobyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish dobyć, from Proto-Slavic *dobyti. By surface analysis, do- +‎ być.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.bɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbɨt͡ɕ
  • Syllabification: do‧być

Verb

dobyć pf (imperfective dobywać)

  1. (transitive, dated) to draw (a weapon)
    Synonyms: wyciągnąć, wyjąć
  2. (transitive, of a sound) to produce a sound; to make a sound
  3. (transitive, literary) to reveal something, to make something visible
  4. (reflexive) to plume (to fan out or spread in a cloud)
    Synonym: wydobyć

Conjugation
Conjugation of dobyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dobyć
future tense 1st dobędę dobędziemy
2nd dobędziesz dobędziecie
3rd dobędzie dobędą
impersonal dobędzie się
past tense 1st dobyłem dobyłam dobyliśmy dobyłyśmy
2nd dobyłeś dobyłaś dobyliście dobyłyście
3rd dobył dobyła dobyło dobyli dobyły
impersonal dobyto
conditional 1st dobyłbym dobyłabym dobylibyśmy dobyłybyśmy
2nd dobyłbyś dobyłabyś dobylibyście dobyłybyście
3rd dobyłby dobyłaby dobyłoby dobyliby dobyłyby
impersonal dobyto by
imperative 1st niech dobędę dobądźmy
2nd dobądź dobądźcie
3rd niech dobędzie niech dobędą
passive adjectival participle dobyty dobyta dobyte dobyci dobyte
anterior adverbial participle dobywszy
verbal noun dobycie

Derived terms
verbs

Further reading
  • dobyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dobyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.