dodzwonić

Polish

Etymology

From do- +‎ dzwonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈd͡zvɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: do‧dzwo‧nić

Verb

dodzwonić pf

  1. (reflexive) to get through to, to reach (especially by telephone)
    Niełatwo się do ciebie dodzwonić. ― It's not easy to get through to you.

Conjugation
Conjugation of dodzwonić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dodzwonić
future tense 1st dodzwonię dodzwonimy
2nd dodzwonisz dodzwonicie
3rd dodzwoni dodzwonią
impersonal dodzwoni się
past tense 1st dodzwoniłem dodzwoniłam dodzwoniliśmy dodzwoniłyśmy
2nd dodzwoniłeś dodzwoniłaś dodzwoniliście dodzwoniłyście
3rd dodzwonił dodzwoniła dodzwoniło dodzwonili dodzwoniły
impersonal dodzwoniono
conditional 1st dodzwoniłbym dodzwoniłabym dodzwonilibyśmy dodzwoniłybyśmy
2nd dodzwoniłbyś dodzwoniłabyś dodzwonilibyście dodzwoniłybyście
3rd dodzwoniłby dodzwoniłaby dodzwoniłoby dodzwoniliby dodzwoniłyby
impersonal dodzwoniono by
imperative 1st niech dodzwonię dodzwońmy
2nd dodzwoń dodzwońcie
3rd niech dodzwoni niech dodzwonią
passive adjectival participle dodzwoniony dodzwoniona dodzwonione dodzwonieni dodzwonione
anterior adverbial participle dodzwoniwszy
verbal noun dodzwonienie

Further reading
  • dodzwonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dodzwonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.