dzwonić

Polish

Inherited from Old Polish zwonić, from Proto-Slavic *zvoniti. By surface analysis, dzwon +‎ -ić.

dzwonić impf (perfective zadzwonić)

(intransitive, of a bell, etc.) to ring, to jangle, to clink (to produce a resonant sound)
(intransitive) to ring, to jangle, to clink [+instrumental = something] (to produce (a sound) by ringing)
Synonym: szczękać
(intransitive, of telephone) to ring, to call (to produce the sound of a bell or a similar sound)
(intransitive, colloquial) to ring, to call [+ do (genitive) = someone] (to contact by telephone)
Synonyms: dryndać, telefonować

Conjugation of dzwonić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dzwonić
present tense	1^st	dzwonię			dzwonimy
	2^nd	dzwonisz			dzwonicie
	3^rd	dzwoni			dzwonią
	impersonal	dzwoni się
past tense	1^st	dzwoniłem	dzwoniłam		dzwoniliśmy	dzwoniłyśmy
	2^nd	dzwoniłeś	dzwoniłaś		dzwoniliście	dzwoniłyście
	3^rd	dzwonił	dzwoniła	dzwoniło	dzwonili	dzwoniły
	impersonal	dzwoniono
future tense	1^st	będę dzwonił, będę dzwonić	będę dzwoniła, będę dzwonić		będziemy dzwonili, będziemy dzwonić	będziemy dzwoniły, będziemy dzwonić
	2^nd	będziesz dzwonił, będziesz dzwonić	będziesz dzwoniła, będziesz dzwonić		będziecie dzwonili, będziecie dzwonić	będziecie dzwoniły, będziecie dzwonić
	3^rd	będzie dzwonił, będzie dzwonić	będzie dzwoniła, będzie dzwonić	będzie dzwoniło, będzie dzwonić	będą dzwonili, będą dzwonić	będą dzwoniły, będą dzwonić
	impersonal	będzie dzwonić się
conditional	1^st	dzwoniłbym	dzwoniłabym		dzwonilibyśmy	dzwoniłybyśmy
	2^nd	dzwoniłbyś	dzwoniłabyś		dzwonilibyście	dzwoniłybyście
	3^rd	dzwoniłby	dzwoniłaby	dzwoniłoby	dzwoniliby	dzwoniłyby
	impersonal	dzwoniono by
imperative	1^st	niech dzwonię			dzwońmy
	2^nd	dzwoń			dzwońcie
	3^rd	niech dzwoni			niech dzwonią
active adjectival participle		dzwoniący	dzwoniąca	dzwoniące	dzwoniący	dzwoniące
contemporary adverbial participle		dzwoniąc
verbal noun		dzwonienie

noun

verbs

phrases

adjectives

nouns

verb