dogonić

Polish

Etymology

From do- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: do‧go‧nić

Verb

dogonić pf (imperfective doganiać)

  1. (transitive) to catch up with, to catch
    Synonyms: dognać, doścignąć, dopędzić, zrównać się z, dopaść

Conjugation
Conjugation of dogonić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dogonić
future tense 1st dogonię dogonimy
2nd dogonisz dogonicie
3rd dogoni dogonią
impersonal dogoni się
past tense 1st dogoniłem dogoniłam dogoniliśmy dogoniłyśmy
2nd dogoniłeś dogoniłaś dogoniliście dogoniłyście
3rd dogonił dogoniła dogoniło dogonili dogoniły
impersonal dogoniono
conditional 1st dogoniłbym dogoniłabym dogonilibyśmy dogoniłybyśmy
2nd dogoniłbyś dogoniłabyś dogonilibyście dogoniłybyście
3rd dogoniłby dogoniłaby dogoniłoby dogoniliby dogoniłyby
impersonal dogoniono by
imperative 1st niech dogonię dogońmy
2nd dogoń dogońcie
3rd niech dogoni niech dogonią
passive adjectival participle dogoniony dogoniona dogonione dogonieni dogonione
anterior adverbial participle dogoniwszy
verbal noun dogonienie

Further reading
  • dogonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dogonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.