dokuczliwy

Polish

Etymology

From dokuczyć +‎ -liwy.

Pronunciation

IPA^(key): /dɔ.kut͡ʂˈli.vɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ivɨ
Syllabification: do‧kucz‧li‧wy

Adjective

dokuczliwy (comparative dokuczliwszy, superlative najdokuczliwszy, adverb dokuczliwie)

annoying, bothersome, troublesome

Declension

Declension of dokuczliwy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	dokuczliwy		dokuczliwe	dokuczliwa	dokuczliwi	dokuczliwe
genitive	dokuczliwego			dokuczliwej	dokuczliwych
dative	dokuczliwemu			dokuczliwej	dokuczliwym
accusative	dokuczliwego	dokuczliwy	dokuczliwe	dokuczliwą	dokuczliwych	dokuczliwe
instrumental	dokuczliwym			dokuczliwą	dokuczliwymi
locative	dokuczliwym			dokuczliwej	dokuczliwych

Derived terms

noun

dokuczliwość

Related terms

verbs

dokuczać impf
dokuczyć pf

Further reading

dokuczliwy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dokuczliwy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.