dopiąć

Polish

Etymology

From do- +‎ piąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɔ.pjɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔpjɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: do‧piąć

Verb

dopiąć pf (imperfective dopinać)

  1. (transitive) to button up, to fasten completely
  2. (transitive) to fasten on, to add by fastening
  3. (transitive) to tie up, to complete, to finish
  4. (reflexive) to button up one's clothes

Conjugation
Conjugation of dopiąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dopiąć
future tense 1st dopnę dopniemy
2nd dopniesz dopniecie
3rd dopnie dopną
impersonal dopnie się
past tense 1st dopiąłem dopięłam dopięliśmy dopięłyśmy
2nd dopiąłeś dopięłaś dopięliście dopięłyście
3rd dopiął dopięła dopięło dopięli dopięły
impersonal dopięto
conditional 1st dopiąłbym dopięłabym dopięlibyśmy dopięłybyśmy
2nd dopiąłbyś dopięłabyś dopięlibyście dopięłybyście
3rd dopiąłby dopięłaby dopięłoby dopięliby dopięłyby
impersonal dopięto by
imperative 1st niech dopnę dopnijmy
2nd dopnij dopnijcie
3rd niech dopnie niech dopną
passive adjectival participle dopięty dopięta dopięte dopięci dopięte
anterior adverbial participle dopiąwszy
verbal noun dopięcie

Further reading
  • dopiąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dopiąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.