douczać

Polish

Etymology

From douczyć +‎ -ać.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈu.t͡ʂat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂat͡ɕ
  • Syllabification: do‧u‧czać

Verb

douczać impf (perfective douczyć)

  1. (transitive) to help somebody catch up or read up on
  2. (reflexive) to catch up, to read up on

Conjugation
Conjugation of douczać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive douczać
present tense 1st douczam douczamy
2nd douczasz douczacie
3rd doucza douczają
impersonal doucza się
past tense 1st douczałem douczałam douczaliśmy douczałyśmy
2nd douczałeś douczałaś douczaliście douczałyście
3rd douczał douczała douczało douczali douczały
impersonal douczano
future tense 1st będę douczał,
będę douczać
 będę douczała,
będę douczać
 będziemy douczali,
będziemy douczać
 będziemy douczały,
będziemy douczać
2nd będziesz douczał,
będziesz douczać
 będziesz douczała,
będziesz douczać
 będziecie douczali,
będziecie douczać
 będziecie douczały,
będziecie douczać
3rd będzie douczał,
będzie douczać
 będzie douczała,
będzie douczać
 będzie douczało,
będzie douczać
 będą douczali,
będą douczać
 będą douczały,
będą douczać
impersonal będzie douczać się
conditional 1st douczałbym douczałabym douczalibyśmy douczałybyśmy
2nd douczałbyś douczałabyś douczalibyście douczałybyście
3rd douczałby douczałaby douczałoby douczaliby douczałyby
impersonal douczano by
imperative 1st niech douczam douczajmy
2nd douczaj douczajcie
3rd niech doucza niech douczają
active adjectival participle douczający douczająca douczające douczający douczające
passive adjectival participle douczany douczana douczane douczani douczane
contemporary adverbial participle douczając
verbal noun douczanie

Further reading
  • douczać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • douczać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.