douczyć

Polish

Etymology

From do- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: do‧u‧czyć

Verb

douczyć pf (imperfective douczać)

  1. (transitive) to help somebody catch up or read up on
  2. (reflexive) to catch up, to read up on

Conjugation
Conjugation of douczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive douczyć
future tense 1st douczę douczymy
2nd douczysz douczycie
3rd douczy douczą
impersonal douczy się
past tense 1st douczyłem douczyłam douczyliśmy douczyłyśmy
2nd douczyłeś douczyłaś douczyliście douczyłyście
3rd douczył douczyła douczyło douczyli douczyły
impersonal douczono
conditional 1st douczyłbym douczyłabym douczylibyśmy douczyłybyśmy
2nd douczyłbyś douczyłabyś douczylibyście douczyłybyście
3rd douczyłby douczyłaby douczyłoby douczyliby douczyłyby
impersonal douczono by
imperative 1st niech douczę douczmy
2nd doucz douczcie
3rd niech douczy niech douczą
passive adjectival participle douczony douczona douczone douczeni douczone
anterior adverbial participle douczywszy
verbal noun douczenie

Further reading
  • douczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • douczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.