dowodzenie

Polish

Etymology

From dowodzić +‎ -enie.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔ.vɔˈd͡zɛ.ɲɛ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: do‧wo‧dze‧nie

Noun

dowodzenie n

  1. verbal noun of dowodzić
  2. reasoning (deduction of inferences or interpretations)

Declension
Declension of dowodzenie
singular
nominative dowodzenie
genitive dowodzenia
dative dowodzeniu
accusative dowodzenie
instrumental dowodzeniem
locative dowodzeniu
vocative dowodzenie

Further reading
  • dowodzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dowodzenie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.