dygnąć

Polish

Etymology

From dygać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdɨɡ.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨɡnɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: dyg‧nąć

Verb

dygnąć pf (imperfective dygać)

  1. (intransitive) to curtsey

Conjugation
Conjugation of dygnąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dygnąć
future tense 1st dygnę dygniemy
2nd dygniesz dygniecie
3rd dygnie dygną
impersonal dygnie się
past tense 1st dygnąłem dygnęłam dygnęliśmy dygnęłyśmy
2nd dygnąłeś dygnęłaś dygnęliście dygnęłyście
3rd dygnął dygnęła dygnęło dygnęli dygnęły
impersonal dygnięto
conditional 1st dygnąłbym dygnęłabym dygnęlibyśmy dygnęłybyśmy
2nd dygnąłbyś dygnęłabyś dygnęlibyście dygnęłybyście
3rd dygnąłby dygnęłaby dygnęłoby dygnęliby dygnęłyby
impersonal dygnięto by
imperative 1st niech dygnę dygnijmy
2nd dygnij dygnijcie
3rd niech dygnie niech dygną
anterior adverbial participle dygnąwszy
verbal noun dygnięcie

Further reading
  • dygnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dygnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.