dzióbać

See also: dziobać

Polish

From a conflation of two verbs:

From Old Polish zobać, from Proto-Slavic *zobati, from Proto-Indo-European *ǵebʰ-.
From dziubać, from Proto-Slavic *ďubati, from Proto-Indo-European *dʰewbʰ-é-ti, from the root *dʰewbʰ- (“deep”).

dzióbać impf (perfective dzióbnąć)

Conjugation of dzióbać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dzióbać
present tense	1^st	dzióbię			dzióbiemy
	2^nd	dzióbiesz			dzióbiecie
	3^rd	dzióbie			dzióbią
	impersonal	dzióbie się
past tense	1^st	dzióbałem	dzióbałam		dzióbaliśmy	dzióbałyśmy
	2^nd	dzióbałeś	dzióbałaś		dzióbaliście	dzióbałyście
	3^rd	dzióbał	dzióbała	dzióbało	dzióbali	dzióbały
	impersonal	dzióbano
future tense	1^st	będę dzióbał, będę dzióbać	będę dzióbała, będę dzióbać		będziemy dzióbali, będziemy dzióbać	będziemy dzióbały, będziemy dzióbać
	2^nd	będziesz dzióbał, będziesz dzióbać	będziesz dzióbała, będziesz dzióbać		będziecie dzióbali, będziecie dzióbać	będziecie dzióbały, będziecie dzióbać
	3^rd	będzie dzióbał, będzie dzióbać	będzie dzióbała, będzie dzióbać	będzie dzióbało, będzie dzióbać	będą dzióbali, będą dzióbać	będą dzióbały, będą dzióbać
	impersonal	będzie dzióbać się
conditional	1^st	dzióbałbym	dzióbałabym		dzióbalibyśmy	dzióbałybyśmy
	2^nd	dzióbałbyś	dzióbałabyś		dzióbalibyście	dzióbałybyście
	3^rd	dzióbałby	dzióbałaby	dzióbałoby	dzióbaliby	dzióbałyby
	impersonal	dzióbano by
imperative	1^st	niech dzióbię			dzióbmy
	2^nd	dziób			dzióbcie
	3^rd	niech dzióbie			niech dzióbią
active adjectival participle		dzióbiący	dzióbiąca	dzióbiące	dzióbiący	dzióbiące
passive adjectival participle		dzióbany	dzióbana	dzióbane	dzióbani	dzióbane
contemporary adverbial participle		dzióbiąc
verbal noun		dzióbanie

noun