dziobać

See also: dzióbać

Polish

From a conflation of two verbs:

From Old Polish zobać, from Proto-Slavic *zobati, from Proto-Indo-European *ǵebʰ-.
From dziubać, from Proto-Slavic *ďubati, from Proto-Indo-European *dʰewbʰ-é-ti, from the root *dʰewbʰ- (“deep”).

dziobać impf (perfective dziobnąć)

(transitive, of a bird) to peck (to strike or pierce with the beak or bill)
Synonym: (obsolete) kluć
(transitive, of a bird) to pick (to seize and pick up with the beak)
(transitive, figurative) to nibble, to pick (to eat slowly, sparingly, or by morsels)
Synonym: ciapać
(reflexive, of birds) to peck one another

Conjugation of dziobać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dziobać
present tense	1^st	dziobię			dziobiemy
	2^nd	dziobiesz			dziobiecie
	3^rd	dziobie			dziobią
	impersonal	dziobie się
past tense	1^st	dziobałem	dziobałam		dziobaliśmy	dziobałyśmy
	2^nd	dziobałeś	dziobałaś		dziobaliście	dziobałyście
	3^rd	dziobał	dziobała	dziobało	dziobali	dziobały
	impersonal	dziobano
future tense	1^st	będę dziobał, będę dziobać	będę dziobała, będę dziobać		będziemy dziobali, będziemy dziobać	będziemy dziobały, będziemy dziobać
	2^nd	będziesz dziobał, będziesz dziobać	będziesz dziobała, będziesz dziobać		będziecie dziobali, będziecie dziobać	będziecie dziobały, będziecie dziobać
	3^rd	będzie dziobał, będzie dziobać	będzie dziobała, będzie dziobać	będzie dziobało, będzie dziobać	będą dziobali, będą dziobać	będą dziobały, będą dziobać
	impersonal	będzie dziobać się
conditional	1^st	dziobałbym	dziobałabym		dziobalibyśmy	dziobałybyśmy
	2^nd	dziobałbyś	dziobałabyś		dziobalibyście	dziobałybyście
	3^rd	dziobałby	dziobałaby	dziobałoby	dziobaliby	dziobałyby
	impersonal	dziobano by
imperative	1^st	niech dziobię			dziobmy
	2^nd	dziob			dziobcie
	3^rd	niech dziobie			niech dziobią
active adjectival participle		dziobiący	dziobiąca	dziobiące	dziobiący	dziobiące
passive adjectival participle		dziobany	dziobana	dziobane	dziobani	dziobane
contemporary adverbial participle		dziobiąc
verbal noun		dziobanie

or

Conjugation of dziobać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dziobać
present tense	1^st	dziobię			dziobiemy
	2^nd	dziobiesz			dziobiecie
	3^rd	dziobie			dziobią
	impersonal	dziobie się
past tense	1^st	dziobałem	dziobałam		dziobaliśmy	dziobałyśmy
	2^nd	dziobałeś	dziobałaś		dziobaliście	dziobałyście
	3^rd	dziobał	dziobała	dziobało	dziobali	dziobały
	impersonal	dziobano
future tense	1^st	będę dziobał, będę dziobać	będę dziobała, będę dziobać		będziemy dziobali, będziemy dziobać	będziemy dziobały, będziemy dziobać
	2^nd	będziesz dziobał, będziesz dziobać	będziesz dziobała, będziesz dziobać		będziecie dziobali, będziecie dziobać	będziecie dziobały, będziecie dziobać
	3^rd	będzie dziobał, będzie dziobać	będzie dziobała, będzie dziobać	będzie dziobało, będzie dziobać	będą dziobali, będą dziobać	będą dziobały, będą dziobać
	impersonal	będzie dziobać się
conditional	1^st	dziobałbym	dziobałabym		dziobalibyśmy	dziobałybyśmy
	2^nd	dziobałbyś	dziobałabyś		dziobalibyście	dziobałybyście
	3^rd	dziobałby	dziobałaby	dziobałoby	dziobaliby	dziobałyby
	impersonal	dziobano by
imperative	1^st	niech dziobię			dzióbmy
	2^nd	dziób			dzióbcie
	3^rd	niech dziobie			niech dziobią
active adjectival participle		dziobiący	dziobiąca	dziobiące	dziobiący	dziobiące
passive adjectival participle		dziobany	dziobana	dziobane	dziobani	dziobane
contemporary adverbial participle		dziobiąc
verbal noun		dziobanie

noun

verbs

adjectives

noun