dzielnicowy

Polish

Etymology

From dzielnica +‎ -owy.

Pronunciation

IPA^(key): /d͡ʑɛl.ɲiˈt͡sɔ.vɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔvɨ
Syllabification: dziel‧ni‧co‧wy

Adjective

dzielnicowy (not comparable)

(relational) borough, district, quarter

Declension

Declension of dzielnicowy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	dzielnicowy		dzielnicowe	dzielnicowa	dzielnicowi	dzielnicowe
genitive	dzielnicowego			dzielnicowej	dzielnicowych
dative	dzielnicowemu			dzielnicowej	dzielnicowym
accusative	dzielnicowego	dzielnicowy	dzielnicowe	dzielnicową	dzielnicowych	dzielnicowe
instrumental	dzielnicowym			dzielnicową	dzielnicowymi
locative	dzielnicowym			dzielnicowej	dzielnicowych

Noun

dzielnicowy m pers (feminine dzielnicowa)

(law enforcement) community policeman

Declension

Declension of dzielnicowy

	singular	plural
nominative	dzielnicowy	dzielnicowi
genitive	dzielnicowego	dzielnicowych
dative	dzielnicowemu	dzielnicowym
accusative	dzielnicowego	dzielnicowych
instrumental	dzielnicowym	dzielnicowymi
locative	dzielnicowym	dzielnicowych
vocative	dzielnicowy	dzielnicowi

Derived terms

noun

dzielnicowość

Related terms

nouns

dzielnica
dzielniczka

Further reading

dzielnicowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dzielnicowy in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.