dzwoniec

Polish

Etymology

From dzwon +‎ -iec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈd͡zvɔ.ɲɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲɛt͡s
  • Syllabification: dzwo‧niec

Noun

dzwoniec m anim

  1. greenfinch

Declension
Declension of dzwoniec
singular plural
nominative dzwoniec dzwońce
genitive dzwońca dzwońców
dative dzwońcowi dzwońcom
accusative dzwońca dzwońce
instrumental dzwońcem dzwońcami
locative dzwońcu dzwońcach
vocative dzwońcu dzwońce

Noun

dzwoniec m pers

  1. (Warsaw) doorkeeper
  2. (derogatory) moron, dimwit
    Synonyms: see Thesaurus:głupiec

Declension
Declension of dzwoniec
singular plural
nominative dzwoniec dzwońcy
genitive dzwońca dzwońców
dative dzwońcowi dzwońcom
accusative dzwońca dzwońców
instrumental dzwońcem dzwońcami
locative dzwońcu dzwońcach
vocative dzwończe dzwońcy

Further reading
  • dzwoniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dzwoniec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.