egna

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɛkna/
  • Rhymes: -ɛkna

Verb

egna (weak verb, third-person singular past indicative egndi, supine egnt)

  1. (transitive, governs the accusative) to bait
  2. (transitive, governs the accusative) to incite, to provoke

Conjugation
egna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að egna
supine
(sagnbót)		 egnt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 egnandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég egni við egnum present
(nútíð)		 ég egni við egnum
þú egnir þið egnið þú egnir þið egnið
hann, hún, það egnir þeir, þær, þau egna hann, hún, það egni þeir, þær, þau egni
past
(þátíð)		 ég egndi við egndum past
(þátíð)		 ég egndi við egndum
þú egndir þið egnduð þú egndir þið egnduð
hann, hún, það egndi þeir, þær, þau egndu hann, hún, það egndi þeir, þær, þau egndu
imperative
(boðháttur)		 egn (þú) egnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
egndu egniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
egnast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að egnast
supine
(sagnbót)		 egnst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 egnandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég egnist við egnumst present
(nútíð)		 ég egnist við egnumst
þú egnist þið egnist þú egnist þið egnist
hann, hún, það egnist þeir, þær, þau egnast hann, hún, það egnist þeir, þær, þau egnist
past
(þátíð)		 ég egndist við egndumst past
(þátíð)		 ég egndist við egndumst
þú egndist þið egndust þú egndist þið egndust
hann, hún, það egndist þeir, þær, þau egndust hann, hún, það egndist þeir, þær, þau egndust
imperative
(boðháttur)		 egnst (þú) egnist (þið)
Forms with appended personal pronoun
egnstu egnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
egndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 egndur egnd egnt egndir egndar egnd
accusative
(þolfall)		 egndan egnda egnt egnda egndar egnd
dative
(þágufall)		 egndum egndri egndu egndum egndum egndum
genitive
(eignarfall)		 egnds egndrar egnds egndra egndra egndra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 egndi egnda egnda egndu egndu egndu
accusative
(þolfall)		 egnda egndu egnda egndu egndu egndu
dative
(þágufall)		 egnda egndu egnda egndu egndu egndu
genitive
(eignarfall)		 egnda egndu egnda egndu egndu egndu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

egna

  1. simple past and past participle of egne

Romansch

Alternative forms
  • ina (Rumantsch Grischun, Sursilvan)
  • üna (Puter, Vallader)

Article

egna f (masculine egn)

  1. (Sutsilvan, Surmiran) a, an

Number

egna f (masculine egn)

  1. (Sutsilvan, Surmiran) one

Swedish

Pronunciation
  • Audio(file)

Adjective

egna

  1. absolute singular definite and plural form of egen.

Pronoun

egna

  1. own; plural of egen

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.