ensopir
Catalan
Etymology
Derived from Vulgar Latin *assōpīre with a change of suffix; ultimately from Latin sōpīre.
Conjugation
Conjugation of ensopir (third conjugation with -eix- infix)
| infinitive | ensopir | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present participle | ensopint | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | ensopit | ensopida | |||||
| plural | ensopits | ensopides | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | ensopeixo | ensopeixes | ensopeix | ensopim | ensopiu | ensopeixen | |
| imperfect | ensopia | ensopies | ensopia | ensopíem | ensopíeu | ensopien | |
| future | ensopiré | ensopiràs | ensopirà | ensopirem | ensopireu | ensopiran | |
| preterite | ensopí | ensopires | ensopí | ensopírem | ensopíreu | ensopiren | |
| conditional | ensopiria | ensopiries | ensopiria | ensopiríem | ensopiríeu | ensopirien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | ensopeixi | ensopeixis | ensopeixi | ensopim | ensopiu | ensopeixin | |
| imperfect | ensopís | ensopissis | ensopís | ensopíssim | ensopíssiu | ensopissin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| — | ensopeix | ensopeixi | ensopim | ensopiu | ensopeixin | ||
Derived terms
- ensopiment
- ensopit
Further reading
- “ensopir” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “ensopir”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “ensopir” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “ensopir” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.