fegin
Faroese
Etymology
From Old Norse feginn, ultimately from Proto-Indo-European *peḱ-.
Declension
| fegin a26 | |||
| Singular (eintal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
| Nominative (hvørfall) | fegin | fegin | fegið |
| Accusative (hvønnfall) | fegnan | fegna | |
| Dative (hvørjumfall) | fegnum | fegnari | fegnum |
| Genitive (hvørsfall) | (fegins) | (fegnar) | (fegins) |
| Plural (fleirtal) | m (kallkyn) | f (kvennkyn) | n (hvørkikyn) |
| Nominative (hvørfall) | fegnir | fegnar | fegin |
| Accusative (hvønnfall) | fegnar | ||
| Dative (hvørjumfall) | fegnum | ||
| Genitive (hvørsfall) | (fegna) | ||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.