fjara

Faroese

Etymology

From Old Norse fjara.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfjɛaːɹa/

Noun

fjara f (genitive singular fjaru, uncountable)

  1. ebb
  2. beach

Declension
Declension of fjara (singular only)
f1s singular
indefinite definite
nominative fjara fjaran
accusative fjaru fjaruna
dative fjaru fjaruni
genitive fjaru fjarunnar

Synonyms

Verb

fjara (third person singular past indicative fjaraði, third person plural past indicative fjarað, supine fjarað)

  1. to ebb away

Conjugation
Conjugation of fjara (group v-30)
infinitive fjara
supine fjarað
participle (a6)1 fjarandi fjaraður
present past
first singular fjari fjaraði
second singular fjarar fjaraði
third singular fjarar fjaraði
plural fjara fjaraðu
imperative
singular fjara!
plural fjarið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Proto-Germanic *ferwǭ.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfjaːra/
    Rhymes: -aːra

Noun

fjara f (genitive singular fjöru, nominative plural fjörur)

  1. low tide
  2. beach, shore

Declension
declension of fjara
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fjara fjaran fjörur fjörurnar
accusative fjöru fjöruna fjörur fjörurnar
dative fjöru fjörunni fjörum fjörunum
genitive fjöru fjörunnar fjara fjaranna

Verb

fjara (weak verb, third-person singular past indicative fjaraði, supine fjarað)

  1. to ebb

Conjugation
fjara — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fjara
supine
(sagnbót)		 fjarað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fjarandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fjara við fjörum present
(nútíð)		 ég fjari við fjörum
þú fjarar þið fjarið þú fjarir þið fjarið
hann, hún, það fjarar þeir, þær, þau fjara hann, hún, það fjari þeir, þær, þau fjari
past
(þátíð)		 ég fjaraði við fjöruðum past
(þátíð)		 ég fjaraði við fjöruðum
þú fjaraðir þið fjöruðuð þú fjaraðir þið fjöruðuð
hann, hún, það fjaraði þeir, þær, þau fjöruðu hann, hún, það fjaraði þeir, þær, þau fjöruðu
imperative
(boðháttur)		 fjara (þú) fjarið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fjaraðu fjariði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fjaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fjaraður fjöruð fjarað fjaraðir fjaraðar fjöruð
accusative
(þolfall)		 fjaraðan fjaraða fjarað fjaraða fjaraðar fjöruð
dative
(þágufall)		 fjöruðum fjaraðri fjöruðu fjöruðum fjöruðum fjöruðum
genitive
(eignarfall)		 fjaraðs fjaraðrar fjaraðs fjaraðra fjaraðra fjaraðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fjaraði fjaraða fjaraða fjöruðu fjöruðu fjöruðu
accusative
(þolfall)		 fjaraða fjöruðu fjaraða fjöruðu fjöruðu fjöruðu
dative
(þágufall)		 fjaraða fjöruðu fjaraða fjöruðu fjöruðu fjöruðu
genitive
(eignarfall)		 fjaraða fjöruðu fjaraða fjöruðu fjöruðu fjöruðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *ferwǭ.

Noun

fjara f (genitive fjǫru)

  1. ebb
  2. fore shore, beach

Declension
  Declension of fjara (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fjara fjaran fjǫrur fjǫrurnar
accusative fjǫru fjǫruna fjǫrur fjǫrurnar
dative fjǫru fjǫrunni fjǫrum fjǫrunum
genitive fjǫru fjǫrunnar fjarna fjarnanna

Descendants
  • Faroese: fjara
  • Icelandic: fjara
  • Norwegian Bokmål: fjære
  • Norwegian Nynorsk: fjøre (from gen. fjǫru)

References
  • “fjara”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.