flasa

See also: flaša, fľaša, and flåsa

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈflaːsa/
  • Rhymes: -aːsa

Etymology 1

From Old Norse flasa, from a Proto-Germanic derivative of Proto-Indo-European *plē- (“to cut off, split off”), probably related to *pleh₂- (“flat”) and thus English flake, along with Faroese fles (“skerry”).[1]

Noun

flasa f (genitive singular flösu, no plural)

  1. dandruff
Declension
declension of flasa
f-w1 singular
indefinite definite
nominative flasa flasan
accusative flösu flösuna
dative flösu flösunni
genitive flösu flösunnar

Etymology 2

See flas (“haste”)

Verb

flasa

  1. (transitive, with preposition að) to rush into, to go into something hastily
Conjugation
flasa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að flasa
supine
(sagnbót)		 flasað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 flasandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég flasa við flösum present
(nútíð)		 ég flasi við flösum
þú flasar þið flasið þú flasir þið flasið
hann, hún, það flasar þeir, þær, þau flasa hann, hún, það flasi þeir, þær, þau flasi
past
(þátíð)		 ég flasaði við flösuðum past
(þátíð)		 ég flasaði við flösuðum
þú flasaðir þið flösuðuð þú flasaðir þið flösuðuð
hann, hún, það flasaði þeir, þær, þau flösuðu hann, hún, það flasaði þeir, þær, þau flösuðu
imperative
(boðháttur)		 flasa (þú) flasið (þið)
Forms with appended personal pronoun
flasaðu flasiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Synonyms

References
  1. Pokorny, Julius (1959) Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, page 2424
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.