gębacz

Polish

Etymology

From gęba +‎ -acz.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡɛm.bat͡ʂ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛmbat͡ʂ
  • Syllabification: gę‧bacz

Noun

gębacz m pers

  1. (dated) someone with prominent lips or a wide mouth
  2. (dated) bigmouth, loudmouth (one who talks too much or too loudly)
    Synonyms: pyskacz, krzykacz, gardłacz

Declension
Declension of gębacz
singular plural
nominative gębacz gębacze
genitive gębacza gębaczy / gębaczów
dative gębaczowi gębaczom
accusative gębacza gębaczy / gębaczów
instrumental gębaczem gębaczami
locative gębaczu gębaczach
vocative gębaczu gębacze

Noun

gębacz m anim

  1. (zoology) mouthbrooder
    Synonym: pyszczak

Declension
Declension of gębacz
singular plural
nominative gębacz gębacze
genitive gębacza gębaczy
dative gębaczowi gębaczom
accusative gębacza gębacze
instrumental gębaczem gębaczami
locative gębaczu gębaczach
vocative gębaczu gębacze

Further reading
  • gębacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • gębacz in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.