giuta
Old Swedish
Etymology
From Old Norse gjóta, from Proto-Germanic *geutaną.
Conjugation
Conjugation of giūta (strong)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | giūta | — | |||
| participle | giūtandi, giūtande | gutin | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | giūter | giūti, giūte | — | gø̄t | guti, gute |
| þū | giūter | giūti, giūte | giūt | gø̄tt | guti, gute |
| han | giūter | giūti, giūte | — | gø̄t | guti, gute |
| vīr | giūtum, giūtom | giūtum, giūtom | giūtum, giūtom | gutum, gutom | gutum, gutom |
| īr | giūtin | giūtin | giūtin | gutin | gutin |
| þēr | giūta | giūtin | — | gutu, -o | gutin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | giūts | giūtis, giūtes | — | gø̄ts | gutis, gutes |
| þū | giūts | giūtis, giūtes | — | gø̄tts | gutis, gutes |
| han | giūts | giūtis, giūtes | — | gø̄ts | gutis, gutes |
| vīr | giūtums, -oms | giūtums, giūtoms | — | gutums, gutoms | gutums, gutoms |
| īr | giūtins | giūtins | — | gutins | gutins |
| þēr | giūtas | giūtins | — | gutus, gutos | gutins |
Descendants
- Swedish: gjuta
Romansch
Alternative forms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.