gurbetçi

Turkish

Etymology

From gurbet (“somewhere that is far away from a place one lives or was born in”) +‎ çi.

Pronunciation
  • IPA(key): [ɡuɾ.bɛt.ˈt͡ʃi]

Proper noun

gurbetçi

  1. someone with a Turkish origin who lives and works in another country, especially in Germany.

Declension
Inflection
Nominative gurbetçi
Definite accusative gurbetçiyi
Singular Plural
Nominative gurbetçi gurbetçiler
Definite accusative gurbetçiyi gurbetçileri
Dative gurbetçiye gurbetçilere
Locative gurbetçide gurbetçilerde
Ablative gurbetçiden gurbetçilerden
Genitive gurbetçinin gurbetçilerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular gurbetçim gurbetçilerim
2nd singular gurbetçin gurbetçilerin
3rd singular gurbetçisi gurbetçileri
1st plural gurbetçimiz gurbetçilerimiz
2nd plural gurbetçiniz gurbetçileriniz
3rd plural gurbetçileri gurbetçileri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular gurbetçiyim gurbetçilerim
2nd singular gurbetçisin gurbetçilersin
3rd singular gurbetçi
gurbetçidir		 gurbetçiler
gurbetçilerdir
1st plural gurbetçiyiz gurbetçileriz
2nd plural gurbetçisiniz gurbetçilersiniz
3rd plural gurbetçiler gurbetçilerdir

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.