hverfa

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʰvɛrva/
    Rhymes: -ɛrva

Etymology 1

From Old Norse hverfa, from Proto-Germanic *hwerbaną.

Verb

hverfa (strong verb, third-person singular past indicative hvarf, third-person plural past indicative hurfu, supine horfið)

  1. (intransitive) to turn (to something, back, etc.)
  2. to disappear
    Stundum langar mig bara að hverfa.
    Sometimes I just want to disappear.
Conjugation
hverfa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hverfa
supine
(sagnbót)		 horfið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hverfandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hverf við hverfum present
(nútíð)		 ég hverfi við hverfum
þú hverfur þið hverfið þú hverfir þið hverfið
hann, hún, það hverfur þeir, þær, þau hverfa hann, hún, það hverfi þeir, þær, þau hverfi
past
(þátíð)		 ég hvarf við hurfum past
(þátíð)		 ég hyrfi við hyrfum
þú hvarfst þið hurfuð þú hyrfir þið hyrfuð
hann, hún, það hvarf þeir, þær, þau hurfu hann, hún, það hyrfi þeir, þær, þau hyrfu
imperative
(boðháttur)		 hverf (þú) hverfið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hverfðu hverfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
horfinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 horfinn horfin horfið horfnir horfnar horfin
accusative
(þolfall)		 horfinn horfna horfið horfna horfnar horfin
dative
(þágufall)		 horfnum horfinni horfnu horfnum horfnum horfnum
genitive
(eignarfall)		 horfins horfinnar horfins horfinna horfinna horfinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 horfni horfna horfna horfnu horfnu horfnu
accusative
(þolfall)		 horfna horfnu horfna horfnu horfnu horfnu
dative
(þágufall)		 horfna horfnu horfna horfnu horfnu horfnu
genitive
(eignarfall)		 horfna horfnu horfna horfnu horfnu horfnu
Derived terms
  • hverfa frá (to stop doing something)
  • hverfa til (to embrace something)

Etymology 2

Causative of hverfa (1). From Old Norse hverfa, from Proto-Germanic *hwarbijaną.

Verb

hverfa (weak verb, third-person singular past indicative hverfði, supine hverft)

  1. (transitive) to turn
Conjugation
hverfa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hverfa
supine
(sagnbót)		 hverft
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hverfandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hverfi við hverfum present
(nútíð)		 ég hverfi við hverfum
þú hverfir þið hverfið þú hverfir þið hverfið
hann, hún, það hverfir þeir, þær, þau hverfa hann, hún, það hverfi þeir, þær, þau hverfi
past
(þátíð)		 ég hverfði við hverfðum past
(þátíð)		 ég hverfði við hverfðum
þú hverfðir þið hverfðuð þú hverfðir þið hverfðuð
hann, hún, það hverfði þeir, þær, þau hverfðu hann, hún, það hverfði þeir, þær, þau hverfðu
imperative
(boðháttur)		 hverf (þú) hverfið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hverfðu hverfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hverfast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að hverfast
supine
(sagnbót)		 hverfst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 hverfandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég hverfist við hverfumst present
(nútíð)		 ég hverfist við hverfumst
þú hverfist þið hverfist þú hverfist þið hverfist
hann, hún, það hverfist þeir, þær, þau hverfast hann, hún, það hverfist þeir, þær, þau hverfist
past
(þátíð)		 ég hverfðist við hverfðumst past
(þátíð)		 ég hverfðist við hverfðumst
þú hverfðist þið hverfðust þú hverfðist þið hverfðust
hann, hún, það hverfðist þeir, þær, þau hverfðust hann, hún, það hverfðist þeir, þær, þau hverfðust
imperative
(boðháttur)		 hverfst (þú) hverfist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hverfstu hverfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hverfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hverfður hverfð hverft hverfðir hverfðar hverfð
accusative
(þolfall)		 hverfðan hverfða hverft hverfða hverfðar hverfð
dative
(þágufall)		 hverfðum hverfðri hverfðu hverfðum hverfðum hverfðum
genitive
(eignarfall)		 hverfðs hverfðrar hverfðs hverfðra hverfðra hverfðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hverfði hverfða hverfða hverfðu hverfðu hverfðu
accusative
(þolfall)		 hverfða hverfðu hverfða hverfðu hverfðu hverfðu
dative
(þágufall)		 hverfða hverfðu hverfða hverfðu hverfðu hverfðu
genitive
(eignarfall)		 hverfða hverfðu hverfða hverfðu hverfðu hverfðu

Noun

hverfa

  1. indefinite genitive plural of hverfi

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *hwerbaną.

Verb

hverfa (singular past indicative hvarf, plural past indicative hurfu, past participle horfinn)

  1. (intransitive) to have a circular or rotary motion; turn around
Conjugation
Conjugation of hverfa — active (strong class 3)
infinitive hverfa
present participle hverfandi
past participle horfinn
indicative present past
1st-person singular hverf hvarf
2nd-person singular hverfr hvarft
3rd-person singular hverfr hvarf
1st-person plural hverfum hurfum
2nd-person plural hverfið hurfuð
3rd-person plural hverfa hurfu
subjunctive present past
1st-person singular hverfa hyrfa
2nd-person singular hverfir hyrfir
3rd-person singular hverfi hyrfi
1st-person plural hverfim hyrfim
2nd-person plural hverfið hyrfið
3rd-person plural hverfi hyrfi
imperative present
2nd-person singular hverf
1st-person plural hverfum
2nd-person plural hverfið
Conjugation of hverfa — mediopassive (strong class 3)
infinitive hverfask
present participle hverfandisk
past participle horfizk
indicative present past
1st-person singular hverfumk hurfumk
2nd-person singular hverfsk hvarfzk
3rd-person singular hverfsk hvarfsk
1st-person plural hverfumsk hurfumsk
2nd-person plural hverfizk hurfuzk
3rd-person plural hverfask hurfusk
subjunctive present past
1st-person singular hverfumk hyrfumk
2nd-person singular hverfisk hyrfisk
3rd-person singular hverfisk hyrfisk
1st-person plural hverfimsk hyrfimsk
2nd-person plural hverfizk hyrfizk
3rd-person plural hverfisk hyrfisk
imperative present
2nd-person singular hverfsk
1st-person plural hverfumsk
2nd-person plural hverfizk
Descendants
  • Icelandic: hverfa
  • Norwegian Nynorsk: kverva, kverve

Etymology 2

From Proto-Germanic *hwarbijaną, causative of *hwerbaną.

Verb

hverfa (singular past indicative hverfði, plural past indicative hverfðu, past participle hverfðr)

  1. (transitive) to turn (a thing in a certain direction); to change someone's mind
Conjugation
Conjugation of hverfa — active (weak class 1)
infinitive hverfa
present participle hverfandi
past participle hverfðr
indicative present past
1st-person singular hverfi hverfða
2nd-person singular hverfir hverfðir
3rd-person singular hverfir hverfði
1st-person plural hverfum hverfðum
2nd-person plural hverfið hverfðuð
3rd-person plural hverfa hverfðu
subjunctive present past
1st-person singular hverfa hverfða
2nd-person singular hverfir hverfðir
3rd-person singular hverfi hverfði
1st-person plural hverfim hverfðim
2nd-person plural hverfið hverfðið
3rd-person plural hverfi hverfði
imperative present
2nd-person singular hverf, hverfi
1st-person plural hverfum
2nd-person plural hverfið
Conjugation of hverfa — mediopassive (weak class 1)
infinitive hverfask
present participle hverfandisk
past participle hverfzk
indicative present past
1st-person singular hverfumk hverfðumk
2nd-person singular hverfisk hverfðisk
3rd-person singular hverfisk hverfðisk
1st-person plural hverfumsk hverfðumsk
2nd-person plural hverfizk hverfðuzk
3rd-person plural hverfask hverfðusk
subjunctive present past
1st-person singular hverfumk hverfðumk
2nd-person singular hverfisk hverfðisk
3rd-person singular hverfisk hverfðisk
1st-person plural hverfimsk hverfðimsk
2nd-person plural hverfizk hverfðizk
3rd-person plural hverfisk hverfðisk
imperative present
2nd-person singular hverfsk, hverfisk
1st-person plural hverfumsk
2nd-person plural hverfizk
Descendants

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

hverfa

  1. genitive plural of hverfi

Adjective

hverfa

  1. inflection of hverfr:
    1. positive degree strong feminine accusative singular
    2. positive degree strong masculine accusative plural
    3. positive degree weak masculine oblique singular
    4. positive degree weak masculine feminine nominative singular
    5. positive degree neuter singular

References
  • “hverfa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.