illibatus
Latin
Adjective
illībātus (feminine illībāta, neuter illībātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | illībātus | illībāta | illībātum | illībātī | illībātae | illībāta | |
| Genitive | illībātī | illībātae | illībātī | illībātōrum | illībātārum | illībātōrum | |
| Dative | illībātō | illībātō | illībātīs | ||||
| Accusative | illībātum | illībātam | illībātum | illībātōs | illībātās | illībāta | |
| Ablative | illībātō | illībātā | illībātō | illībātīs | |||
| Vocative | illībāte | illībāta | illībātum | illībātī | illībātae | illībāta | |
References
- “illibatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.