imiennik

Polish

Etymology

From imię +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /iˈmjɛn.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ɛnɲik
Syllabification: i‧mien‧nik

Noun

imiennik m pers (feminine imienniczka)

namesake, namefellow (male person having the same given name as another man)
namesake, namefellow (male person having the same last name as another man who is unrelated to him)

Declension

Declension of imiennik

	singular	plural
nominative	imiennik	imiennicy
genitive	imiennika	imienników
dative	imiennikowi	imiennikom
accusative	imiennika	imienników
instrumental	imiennikiem	imiennikami
locative	imienniku	imiennikach
vocative	imienniku	imiennicy

Derived terms

adjective

imienniczy

noun

imiennictwo

Related terms

adjectives

imieninowy
imienny

adverb

imiennie

nouns

imieniny
imienność
imię

Further reading

imiennik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
imiennik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.