imperator

See also: Imperator, imperatór, and împerator

English

Etymology

Borrowed from Latin imperātor. Doublet of emperor.

Noun

imperator (plural imperators)

  1. An emperor.
    • 1966, James Workman, The Mad Emperor, Melbourne, Sydney: Scripts, page 147:
      He said cautiously, "I do not think it right, Imperator."

Usage notes

Frequently used in historical fiction.

Anagrams

Azerbaijani

Etymology

Internationalism; ultimately from Latin imperātor.

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

imperator (definite accusative imperatoru, plural imperatorlar)

  1. emperor

Declension
    Declension of imperator
singular plural
nominative imperator
 imperatorlar
definite accusative imperatoru
 imperatorları
dative imperatora
 imperatorlara
locative imperatorda
 imperatorlarda
ablative imperatordan
 imperatorlardan
definite genitive imperatorun
 imperatorların
    Possessive forms of imperator
nominative
singular plural
mənim (“my”) imperatorum imperatorlarım
sənin (“your”) imperatorun imperatorların
onun (“his/her/its”) imperatoru imperatorları
bizim (“our”) imperatorumuz imperatorlarımız
sizin (“your”) imperatorunuz imperatorlarınız
onların (“their”) imperatoru or imperatorları imperatorları
accusative
singular plural
mənim (“my”) imperatorumu imperatorlarımı
sənin (“your”) imperatorunu imperatorlarını
onun (“his/her/its”) imperatorunu imperatorlarını
bizim (“our”) imperatorumuzu imperatorlarımızı
sizin (“your”) imperatorunuzu imperatorlarınızı
onların (“their”) imperatorunu or imperatorlarını imperatorlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) imperatoruma imperatorlarıma
sənin (“your”) imperatoruna imperatorlarına
onun (“his/her/its”) imperatoruna imperatorlarına
bizim (“our”) imperatorumuza imperatorlarımıza
sizin (“your”) imperatorunuza imperatorlarınıza
onların (“their”) imperatoruna or imperatorlarına imperatorlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) imperatorumda imperatorlarımda
sənin (“your”) imperatorunda imperatorlarında
onun (“his/her/its”) imperatorunda imperatorlarında
bizim (“our”) imperatorumuzda imperatorlarımızda
sizin (“your”) imperatorunuzda imperatorlarınızda
onların (“their”) imperatorunda or imperatorlarında imperatorlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) imperatorumdan imperatorlarımdan
sənin (“your”) imperatorundan imperatorlarından
onun (“his/her/its”) imperatorundan imperatorlarından
bizim (“our”) imperatorumuzdan imperatorlarımızdan
sizin (“your”) imperatorunuzdan imperatorlarınızdan
onların (“their”) imperatorundan or imperatorlarından imperatorlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) imperatorumun imperatorlarımın
sənin (“your”) imperatorunun imperatorlarının
onun (“his/her/its”) imperatorunun imperatorlarının
bizim (“our”) imperatorumuzun imperatorlarımızın
sizin (“your”) imperatorunuzun imperatorlarınızın
onların (“their”) imperatorunun or imperatorlarının imperatorlarının

Interlingua

Etymology

Borrowed from Latin imperātor.

Noun

imperator (plural imperatores)

  1. emperor

Latin

Alternative forms

Etymology

From imperō (“command”), via the radical of its supine imperātum +‎ -tor.

Pronunciation
  • (Classical) IPA(key): /im.peˈraː.tor/, [ɪmpɛˈräːt̪ɔr]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /im.peˈra.tor/, [impeˈräːt̪or]

Noun

imperātor m (genitive imperātōris, feminine imperātrīx); third declension

  1. commander, general, chief, master, person in charge
  2. emperor, ruler, commander-in-chief

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative imperātor imperātōrēs
Genitive imperātōris imperātōrum
Dative imperātōrī imperātōribus
Accusative imperātōrem imperātōrēs
Ablative imperātōre imperātōribus
Vocative imperātor imperātōrēs

Coordinate terms

Derived terms

Descendants
Descendants

References
  • “imperator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • “imperator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • imperator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎, London: Macmillan and Co.
    • to succeed some one as general: alicui imperatori succedere
  • “imperator”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • imperator in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700‎, pre-publication website, 2005-2016
  • “imperator”, in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray

Polish

Etymology

Borrowed from Latin imperātor.

Pronunciation
  • IPA(key): /im.pɛˈra.tɔr/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -atɔr
  • Syllabification: im‧pe‧ra‧tor

Noun

imperator m pers (feminine imperatorowa)

  1. emperor (ruler of an empire)

Declension
Declension of imperator
singular plural
nominative imperator imperatorzy/imperatorowie
genitive imperatora imperatorów
dative imperatorowi imperatorom
accusative imperatora imperatorów
instrumental imperatorem imperatorami
locative imperatorze imperatorach
vocative imperatorze imperatorzy/imperatorowie

Derived terms
adjective
  • imperatorski
noun
  • imperatoryzm
adjectives
nouns

Further reading
  • imperator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • imperator in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Etymology

From Latin imperator. Doublet of împărat.

Noun

imperator m (plural imperatori)

  1. imperator

Declension
Declension of imperator
singular plural
indefinite articulation definite articulation indefinite articulation definite articulation
nominative/accusative (un) imperator imperatorul (niște) imperatori imperatorii
genitive/dative (unui) imperator imperatorului (unor) imperatori imperatorilor
vocative imperatorule imperatorilor

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Latin imperātor.

Pronunciation
  • IPA(key): /impěraːtor/
  • Hyphenation: im‧pe‧ra‧tor

Noun

impèrātor m (Cyrillic spelling импѐра̄тор)

  1. emperor (ruler of an empire)

Declension
Declension of imperator
singular plural
nominative imperator imperatori
genitive imperatora imperatora
dative imperatoru imperatorima
accusative imperatora imperatore
vocative imperatore imperatori
locative imperatoru imperatorima
instrumental imperatorom imperatorima

Uzbek
Other scripts
Cyrillic император (imperator)‍
Latin imperator‍
Perso-Arabic

Noun

imperator (plural imperatorlar)

  1. emperor
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.