imperturbatus
Latin
Etymology
in- (“un-”) + perturbātus (“disturbed, troubled”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /im.per.turˈbaː.tus/, [ɪmpɛrt̪ʊrˈbäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /im.per.turˈba.tus/, [impert̪urˈbäːt̪us]
Adjective
imperturbātus (feminine imperturbāta, neuter imperturbātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | imperturbātus | imperturbāta | imperturbātum | imperturbātī | imperturbātae | imperturbāta | |
| Genitive | imperturbātī | imperturbātae | imperturbātī | imperturbātōrum | imperturbātārum | imperturbātōrum | |
| Dative | imperturbātō | imperturbātō | imperturbātīs | ||||
| Accusative | imperturbātum | imperturbātam | imperturbātum | imperturbātōs | imperturbātās | imperturbāta | |
| Ablative | imperturbātō | imperturbātā | imperturbātō | imperturbātīs | |||
| Vocative | imperturbāte | imperturbāta | imperturbātum | imperturbātī | imperturbātae | imperturbāta | |
References
- “imperturbatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “imperturbatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.