implacatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /im.plaːˈkaː.tus/, [ɪmpɫ̪äːˈkäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /im.plaˈka.tus/, [impläˈkäːt̪us]
Adjective
implācātus (feminine implācāta, neuter implācātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | implācātus | implācāta | implācātum | implācātī | implācātae | implācāta | |
| Genitive | implācātī | implācātae | implācātī | implācātōrum | implācātārum | implācātōrum | |
| Dative | implācātō | implācātō | implācātīs | ||||
| Accusative | implācātum | implācātam | implācātum | implācātōs | implācātās | implācāta | |
| Ablative | implācātō | implācātā | implācātō | implācātīs | |||
| Vocative | implācāte | implācāta | implācātum | implācātī | implācātae | implācāta | |
References
- “implacatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “implacatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.