inlaqueatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inlaqueō.
Participle
inlaqueātus (feminine inlaqueāta, neuter inlaqueātum); first/second-declension participle
- Alternative form of illaqueātus
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | inlaqueātus | inlaqueāta | inlaqueātum | inlaqueātī | inlaqueātae | inlaqueāta | |
| Genitive | inlaqueātī | inlaqueātae | inlaqueātī | inlaqueātōrum | inlaqueātārum | inlaqueātōrum | |
| Dative | inlaqueātō | inlaqueātō | inlaqueātīs | ||||
| Accusative | inlaqueātum | inlaqueātam | inlaqueātum | inlaqueātōs | inlaqueātās | inlaqueāta | |
| Ablative | inlaqueātō | inlaqueātā | inlaqueātō | inlaqueātīs | |||
| Vocative | inlaqueāte | inlaqueāta | inlaqueātum | inlaqueātī | inlaqueātae | inlaqueāta | |
References
- “inlaqueatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inlaqueatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.