insolitus
Latin
    
    
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /inˈso.li.tus/, [ĩːˈs̠ɔlʲɪt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /inˈso.li.tus/, [inˈsɔːlit̪us]
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | īnsolitus | īnsolita | īnsolitum | īnsolitī | īnsolitae | īnsolita | |
| Genitive | īnsolitī | īnsolitae | īnsolitī | īnsolitōrum | īnsolitārum | īnsolitōrum | |
| Dative | īnsolitō | īnsolitō | īnsolitīs | ||||
| Accusative | īnsolitum | īnsolitam | īnsolitum | īnsolitōs | īnsolitās | īnsolita | |
| Ablative | īnsolitō | īnsolitā | īnsolitō | īnsolitīs | |||
| Vocative | īnsolite | īnsolita | īnsolitum | īnsolitī | īnsolitae | īnsolita | |
Descendants
    
References
    
- “insolitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “insolitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- insolitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.