invincibilis
Latin
    
    Etymology
    
From in- + vincibilis.
Pronunciation
    
- (Classical) IPA(key): /in.u̯inˈki.bi.lis/, [ɪnu̯ɪŋˈkɪbɪlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.vinˈt͡ʃi.bi.lis/, [iɱvin̠ʲˈt͡ʃiːbilis]
Adjective
    
invincibilis (neuter invincibile); third-declension two-termination adjective
Declension
    
Third-declension two-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | invincibilis | invincibile | invincibilēs | invincibilia | |
| Genitive | invincibilis | invincibilium | |||
| Dative | invincibilī | invincibilibus | |||
| Accusative | invincibilem | invincibile | invincibilēs invincibilīs | invincibilia | |
| Ablative | invincibilī | invincibilibus | |||
| Vocative | invincibilis | invincibile | invincibilēs | invincibilia | |
References
    
- “invincibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- invincibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.