káka

See also: kaka, kAkA, kakā, kāka, käka, kaķa, and kākā

Hungarian

Etymology

Probably from a Turkic language.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈkaːkɒ]
  • Hyphenation: ká‧ka
  • Rhymes: -kɒ

Noun

káka (plural kákák)

  1. bulrush (sedges in the genera Schoenoplectus (formerly considered Scirpus))

Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative káka kákák
accusative kákát kákákat
dative kákának kákáknak
instrumental kákával kákákkal
causal-final kákáért kákákért
translative kákává kákákká
terminative kákáig kákákig
essive-formal kákaként kákákként
essive-modal — —
inessive kákában kákákban
superessive kákán kákákon
adessive kákánál kákáknál
illative kákába kákákba
sublative kákára kákákra
allative kákához kákákhoz
elative kákából kákákból
delative kákáról kákákról
ablative kákától kákáktól
non-attributive
possessive - singular		 kákáé kákáké
non-attributive
possessive - plural		 kákáéi kákákéi
Possessive forms of káka
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. kákám kákáim
2nd person sing. kákád kákáid
3rd person sing. kákája kákái
1st person plural kákánk kákáink
2nd person plural kákátok kákáitok
3rd person plural kákájuk kákáik

Derived terms
Compound words
  • kákabélű
  • kákabuzogány
  • kákagyékény
  • kákakosár
Expressions

References
  1. káka in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)
  2. káka in Tótfalusi, István. Magyar etimológiai nagyszótár (’Hungarian Comprehensive Dictionary of Etymology’). Budapest: Arcanum Adatbázis, 2001; Arcanum DVD Könyvtár →ISBN

Further reading
  • káka in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʰauːka/
  • Rhymes: -auːka

Verb

káka (weak verb, third-person singular past indicative kákaði, supine kákað)

  1. (intransitive) to dabble

Conjugation
káka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að káka
supine
(sagnbót)		 kákað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kákandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég káka við kákum present
(nútíð)		 ég káki við kákum
þú kákar þið kákið þú kákir þið kákið
hann, hún, það kákar þeir, þær, þau káka hann, hún, það káki þeir, þær, þau káki
past
(þátíð)		 ég kákaði við kákuðum past
(þátíð)		 ég kákaði við kákuðum
þú kákaðir þið kákuðuð þú kákaðir þið kákuðuð
hann, hún, það kákaði þeir, þær, þau kákuðu hann, hún, það kákaði þeir, þær, þau kákuðu
imperative
(boðháttur)		 káka (þú) kákið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kákaðu kákiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kákast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kákast
supine
(sagnbót)		 kákast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kákandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kákast við kákumst present
(nútíð)		 ég kákist við kákumst
þú kákast þið kákist þú kákist þið kákist
hann, hún, það kákast þeir, þær, þau kákast hann, hún, það kákist þeir, þær, þau kákist
past
(þátíð)		 ég kákaðist við kákuðumst past
(þátíð)		 ég kákaðist við kákuðumst
þú kákaðist þið kákuðust þú kákaðist þið kákuðust
hann, hún, það kákaðist þeir, þær, þau kákuðust hann, hún, það kákaðist þeir, þær, þau kákuðust
imperative
(boðháttur)		 kákast (þú) kákist (þið)
Forms with appended personal pronoun
kákastu kákisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kákaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kákaður kákuð kákað kákaðir kákaðar kákuð
accusative
(þolfall)		 kákaðan kákaða kákað kákaða kákaðar kákuð
dative
(þágufall)		 kákuðum kákaðri kákuðu kákuðum kákuðum kákuðum
genitive
(eignarfall)		 kákaðs kákaðrar kákaðs kákaðra kákaðra kákaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kákaði kákaða kákaða kákuðu kákuðu kákuðu
accusative
(þolfall)		 kákaða kákuðu kákaða kákuðu kákuðu kákuðu
dative
(þágufall)		 kákaða kákuðu kákaða kákuðu kákuðu kákuðu
genitive
(eignarfall)		 kákaða kákuðu kákaða kákuðu kákuðu kákuðu

Derived terms
  • káka við

Lingala

Adverb

káka

  1. only, just
  2. always, still
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.