kicać

Polish

Etymology

From kic +‎ -ać, kic being onomatopoeic. in nature.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈki.t͡sat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡sat͡ɕ
  • Syllabification: ki‧cać

Verb

kicać impf (perfective kicnąć)

  1. (intransitive) to hop, to boing (of a rabbit or hare)

Conjugation
Conjugation of kicać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kicać
present tense 1st kicam kicamy
2nd kicasz kicacie
3rd kica kicają
impersonal kica się
past tense 1st kicałem kicałam kicaliśmy kicałyśmy
2nd kicałeś kicałaś kicaliście kicałyście
3rd kicał kicała kicało kicali kicały
impersonal kicano
future tense 1st będę kicał,
będę kicać
 będę kicała,
będę kicać
 będziemy kicali,
będziemy kicać
 będziemy kicały,
będziemy kicać
2nd będziesz kicał,
będziesz kicać
 będziesz kicała,
będziesz kicać
 będziecie kicali,
będziecie kicać
 będziecie kicały,
będziecie kicać
3rd będzie kicał,
będzie kicać
 będzie kicała,
będzie kicać
 będzie kicało,
będzie kicać
 będą kicali,
będą kicać
 będą kicały,
będą kicać
impersonal będzie kicać się
conditional 1st kicałbym kicałabym kicalibyśmy kicałybyśmy
2nd kicałbyś kicałabyś kicalibyście kicałybyście
3rd kicałby kicałaby kicałoby kicaliby kicałyby
impersonal kicano by
imperative 1st niech kicam kicajmy
2nd kicaj kicajcie
3rd niech kica niech kicają
active adjectival participle kicający kicająca kicające kicający kicające
contemporary adverbial participle kicając
verbal noun kicanie

Further reading
  • kicać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kicać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.