kicnąć

Polish

Etymology

From kicać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkit͡s.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡snɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: kic‧nąć

Verb

kicnąć pf (imperfective kicać)

  1. (intransitive) to hop, to boing (of a rabbit or hare)

Conjugation
Conjugation of kicnąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kicnąć
future tense 1st kicnę kicniemy
2nd kicniesz kicniecie
3rd kicnie kicną
impersonal kicnie się
past tense 1st kicnąłem kicnęłam kicnęliśmy kicnęłyśmy
2nd kicnąłeś kicnęłaś kicnęliście kicnęłyście
3rd kicnął kicnęła kicnęło kicnęli kicnęły
impersonal kicnięto
conditional 1st kicnąłbym kicnęłabym kicnęlibyśmy kicnęłybyśmy
2nd kicnąłbyś kicnęłabyś kicnęlibyście kicnęłybyście
3rd kicnąłby kicnęłaby kicnęłoby kicnęliby kicnęłyby
impersonal kicnięto by
imperative 1st niech kicnę kicnijmy
2nd kicnij kicnijcie
3rd niech kicnie niech kicną
anterior adverbial participle kicnąwszy
verbal noun kicnięcie

Further reading
  • kicnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kicnąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.