kimać

Polish

Etymology

Borrowed from Russian кима́ть (kimátʹ), from Greek κοιμάμαι (koimámai), from Ancient Greek κοιμῶμαι (koimômai).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈki.mat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -imat͡ɕ
  • Syllabification: ki‧mać

Verb

kimać impf (perfective kimnąć)

  1. (slang, intransitive) to sleep, to take a nap
    Synonym: drzemać

Conjugation
Conjugation of kimać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kimać
present tense 1st kimam kimamy
2nd kimasz kimacie
3rd kima kimają
impersonal kima się
past tense 1st kimałem kimałam kimaliśmy kimałyśmy
2nd kimałeś kimałaś kimaliście kimałyście
3rd kimał kimała kimało kimali kimały
impersonal kimano
future tense 1st będę kimał,
będę kimać
 będę kimała,
będę kimać
 będziemy kimali,
będziemy kimać
 będziemy kimały,
będziemy kimać
2nd będziesz kimał,
będziesz kimać
 będziesz kimała,
będziesz kimać
 będziecie kimali,
będziecie kimać
 będziecie kimały,
będziecie kimać
3rd będzie kimał,
będzie kimać
 będzie kimała,
będzie kimać
 będzie kimało,
będzie kimać
 będą kimali,
będą kimać
 będą kimały,
będą kimać
impersonal będzie kimać się
conditional 1st kimałbym kimałabym kimalibyśmy kimałybyśmy
2nd kimałbyś kimałabyś kimalibyście kimałybyście
3rd kimałby kimałaby kimałoby kimaliby kimałyby
impersonal kimano by
imperative 1st niech kimam kimajmy
2nd kimaj kimajcie
3rd niech kima niech kimają
active adjectival participle kimający kimająca kimające kimający kimające
contemporary adverbial participle kimając
verbal noun kimanie
noun

Further reading
  • kimać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kimać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.